آیا چنان که بهرام مشیری می گوید معاویه از علی مهم تر و محبوب تر بوده است ؟

نخست اینکه من آدم مذهبی نیستم اما باور دارم همانگونه که تحریف تاریخ از سوی یک شخص مذهبی کاری نا پسند است تحریف تاریخی در جهت معکوس از سوی ناباوران و با بغض و کینه نیز کاری نادرست است. هدف این نوشته بررسی بیطرفانه مقایسه علی بن  ابی طالب با معاویه است. و اما گفتار : آقای مشیری در برنامه های گوناگون علی را شخصی بی سیاست و کم اهمیت و در حد بر دست محمد در تاریخ اسلام معرفی می کند ودر مقابل از معاویه بنام شخصی محبوب تر و مهمتر یاد می کند .  پرسش : آیا معاویه از علی محبوب تر بوده است ؟ دلیل آقای مشیری این است که چون علی را خوارج ترور کردند و جای قبرش را هم از ترس ویران کردنش به کسی نشان ندادند پس ایشان فردی منفور بوده و در برابر معاویه که چنین موقعیتی نداشته محبوب تر بوده است، اما گفتنی است که خوارج در همان روز ترور علی، معاویه را نیز ترور کردند اما او زخمی شد و در اثر درمان نیز عقیم گشت. همچنین جای قبرش را که معلوم بود بعدها ویران کردند و استخوان هایش را سوزاندن، پس این دلیل جناب مشیری درست نمی باشد .

پرسش دوم : آیا معاویه فردی مهمتر از علی در تاریخ صدر اسلام بوده است ؟ پاسخ : خیر .دلایل: محمد علی را به عنوان یکی از ده نفری که به بهشت  می روند معرفی کرد ، جزو اصحاب کبار بود، در جنگ احد جان محمد را نجات داد، در هنگام گریختن محمد از مکه به مدینه در جای او خوابید ، عمر او را به عنوان شورای ۶ نفره انتخاب خلیفه سوم برگزید که در رقابت تنگاتنگی با عثمان به او باخت، پس از کشته شدن عثمان همه نگاه ها به سوی او بود و با او بیعت کردند پس دست کم جزو ۴ نفر اول اسلام بوده است و معاویه هیچکدام از این موقعیت ها را نداشت. از اعتبار دیگر علی همین بس که در جنگ جمل که حریف زن پیامبرو دو تن از یاران نزدیک او طلحه وزبیر بودند  زورش به آنها چربید. پس بی اعتبار نامیدن علی و پایین آوردن او در سطح پا دوی محمد تحریف تاریخ اسلام و بسیار مغرضانه است. علی در هنگام مرگ پیامبر اسلام تنها ۳۲ سال داشت و انتخاب نشدن او به عنوان جانشین محمد در برابر شیوخ کهنسال و با اعتباری مانند ابوبکر دلیل کم اهمیتی او نیست.

معاویه بر عکس سخنان آقای مشیری فردی بسیار منفور در سرزمین اصلی اسلام یعنی حجاز و عراق عرب بود و همه میدانستند او و خانواده ابوسفیان از روی اجبار مسلمان شده اند . در ایران هم به دلیل نژاد پرستی و کشتارهایی که کرد فردی منفور بود و درپایان ایرانیان حکومت اموی را بر انداختند.  نکته دیگر اینکه از دید من ایرانی کشتار مردم استخر و ری در دوران علی به هیچ روی پذیرفتنی نیست اما کارهای معاویه که قصد داشت با مهاجرت اعراب به ایران و نسل کشی سیستماتیک و تدریجی ایرانیان، ایران را عربیزه کند به مراتب بد تر بوده است . علی فردی ایدئولوگ بود اما نژاد پرست نبود و این را هنگامی نشان داد که عبیدا لله بن عمر پسر خلیفه دوم هرمزان را که ایرانی بود بیگناه کشت و علی بدون ملاحظه عرب بودن و پسر خلیفه دوم بودن او، گفت که باید قصاص شود. پسر عمر نیز گریخت و به اردوی معاویه پیوست. آقای مشیری می گوید علی اگر کشته نشده بود چه بسا بوسیله معاویه دستگیر می شد زیرا کسی دور و برش نبود ، این گفته نیز اشتباه است زیرا درست است که علی به دلیل جنگ نهروان که بیشتر کشته شدگان اهل کوفه بودند موقتی در لشکرش اختلاف افتاده بود اما در تدارک لشکری بزرگ برای حمله به شام بود که کشته شد. پس از او پسرش حسن خلیفه شد. حسن فردی راحت طلب بود هنگامی که به بهانه فراهم آمدن لشکر بیشتر به ساباط و سپس به کوفه رفت و در مسجد کوفه گفت زندگی در حکومت ظلم بهتر از جنگ است ناگهان کل مسجد به او شوریدند و یارانش با زحمت توانستند او را از مسجد خارج کنند و مردم حتا با تبر پایش را زخمی کردند.جمعیت پشت سرش راه افتاده بودند و او را ترسو و کافر می نامیدند. پسر عمویش ابن عباس نیز که فرمانده لشکرش بود هنگامی که دید حسن با معاویه سازش کرده است گریخت اما لشکر عراق چندین روز بدون فرمانده با لشکر شام می جنگید و لشکر شام را شکست داد که معاویه مجبور به عقب نشینی تاکتیکی شد چنین افرادی چگونه ممکن بود علی را تنها بگذارند تا معاویه او را دستگیر کند ؟ البته آن لشکر بی فرمانده و بدون تدارکات به خانه ها باز گشتند و حسن را تا پایان عمرش خوار کننده مسلمین می نامیدند. مردم عراق بهیچوجه حاضر نبودند زیر بار شام بروند و در واقع خیانت حسن بن علی آنها را غافل گیر کرد. رقابت عراق و سوریه هنوز هم ادامه دارد و در سالهای اخیر با وجودی که هر دو کشور در دست حزب  بعث بود اما روابط خوبی نداشتند.

بن مایه ها 

کتاب پس از ۱۴۰۰ سال: نوشته استاد فرزانه دکتر شجاع الدین شفا

کتاب فرزندان ابوطالب:  نوشته ابوالفرج اصفهانی، ترجمه جواد فاضل