برای جمهوری اسلامی خوردن سنگ به پای یک فلسطینی از گردن زدن ۱۸ ایرانی مهم تر است

جمهوری اسلامی که برای خوردن سنگ به پای یک فلسطینی در نوار غزه زمین و زمان را به هم می دوزد، برای کشته شدن ۱۸ شهروند  نگون بخت ایرانی، آن هم به شیوه وحشیانه گردن زدن، توسط خلافت بی سروپای نفتی-اسلامی عربستان سعودی چه غلطی کرده است ؟ خبر های تایید نشده در رابطه با این جنایت وحشتناک چند ماه پیش از سوی خانواده های قربانیان درز پیدا کرد و آن هم هنگامی بود که خود دولت از خانواده های چند نفر از آنان خواسته بود بیایند و جنازه ها را تحویل بگیرند و از سوی دیگر خبر را تکذیب می کرد . جمهوری اسلامی نه برای آنها وکیل گرفت و نه از راه دیپلماتیک اقدامی اساسی برای نجات جانشان انجام داد . آنقدر دروغ گفت و سر پوش بر روی آن گذاشت تا اینکه بقیه را نیز کشتند. این نگون بختان حتا قاچاقچی هم نبودند تعدادی ملوان فقیر بودند که از راه صید زندگی می کردند و ظاهرا لنجشان دچار حادثه شده یا ره گم کرده و از بد قضا به تور گشتی های  سربران حجاز افتاده اند. در کشورهایی که حکومت مردمی دارند و حتا آنها که حکومت دیکتاتوری دارند اما آن حکومت دیکتاتوری دست کم اشغالگر نیست و آن کشور را غنیمت جنگی اسلام و مردمش را امت  نمی داند سفارت خانه ها بهترین پشتیبان و پناه گاه شهروندان هستند  . نگاهی به ۳۴ سال گذشته بیاندازیم. تا به حال در کجای  دنیا سفارت خانه های جمهوری اسلامی از حقوق یک شهروند ایرانی دفاع کرده است و اصولا کدام شهروند ایرانی سفارت خانه جمهوری اسلامی را پشتوانه ای برای حفظ حقوقش در روز مبادا میداند؟ جمهوری اسلامی نه اعتبار بین المللی برای ایران گذشته است تا بشود آن را پی گیری کرد و نه نیروی هوایی و دریایی که دست کم کشوری از ایران حساب ببرد و مرتکب این جنایات نشود.