Monday, March 5, 2012

غزلی از ابراهیم جویی در وصف بهرام مشیری :

آب گل آلود است و رود بی انتها                تا توانی انگ زن بر این و آن بهرام جان

گر نبود خیاط، گونی دوز مشهور میشود      در نبود خبرگان استاد شدی بهرام جان

تا توانی محمل و باطل  بباف از پهلوی        او خدا بیامرزست در ایران ما بهرام جان

روضه خواندن از برای پیشوا                    پیشه هر روزت است بهرام جان

مهر ما بر پهلوی بی انتهاست                     عرض خود را کم ببر بهرام جان

محفل و گفتار تو چون منبر است                واقعن چه رویی داری بهرام جان



No comments:

Post a Comment