عباس میرزا |
رضا پهلوی |
در جنگهای ایران و روس در زمان قاجار ایرانیان درچند جبهه می جنگیدند هر گاه جبهه ای از ایرانیان شکست می خورد گاهی جبهه کناری شادی می کردند و می خندیدند که خوب کنفت شدند . برخی از درباریان مفت خور به حسادت عباس میرزا دوست داشتند او شکست بخورد تا از چشم شاه بیافتد ! حسادت را به جایی رسانده بودند که گروهی با ژنرال روسی تماس گرفته بودند تا عباس میرزا را به او تحویل دهند. ژنرال روسی نپذیرفت و استدلالش در نامه ای به امپراتورروسیه این بود که تنها فرد بدرد بخور این جماعت همین عباس میرزا است که می شود درباره آشتی با او مذاکره کرد
حال داستان امروز ما ، شاهزاده رضا پهلوی برای دیدار با پارلمان آلمان به برلین رفت، قرار بود درباره سرکوب سیستماتیک در ایران ، کشتار، شکنجه ، و زندانیان سیاسی گفتگو کند، و از اروپا بخواهد در مذاکرات هسته ای حقوق بشر را فدای این مذاکرات نکند ، اما دولت آلمان این دیدار را به دلیل گفتگویی که با رژیم بر سر مسایل اتمی در بغداد داشتند، لغو کرد و یک بار دیگر نشان دادند که جهان پستی که نام خود را جهان آزاد گذاشته است بر روی خون مردم ایران با این رژیم داد و ستد می کند. آنجا نه پولی گذاشته بودند و نه تاجی که شاهزاده برود آن را بردارد ، تنها حرف دفاع از حقوق بشر ایرانیان بود . شوربختانه بخشی از جناحهای رقیب اوپوزیسیون از این قضیه ابراز شادمانی کردند ، و اصولا توجه نکردند که در کل خبر بدی بود و نشان داد که حقوق بشر برای کشورهای غربی محلی ازاعراب ندارد و در واقع شکستی برای اخلاق در جهان مدعی حقوق بشر بود نه برای رضا پهلوی . آلمان در گذاشته نیز از دادن ویزا به افراد اوپوزیسیون خودداری کرده بود، اما برای کشتن فرخزاد به راحتی به تروریست ها ویزا می داد ، بسیاری از وسائل شکنجه ای که در زندان های رژیم به کار می رود نیز ساخت کشور آلمان است
ضمن اینکه اوپوزیسیون و مردم ایران نباید روی کشورهای غربی حسابی باز کنند اما باید به فشارها ی خود بر روی این کشورها ادمه داده تا آنها را مجبور به عقب نشینی در برابر افکار بین المللی کنند، همان کاری که اوپزیسیون آفریقای جنوبی انجام دادند
ضمن اینکه اوپوزیسیون و مردم ایران نباید روی کشورهای غربی حسابی باز کنند اما باید به فشارها ی خود بر روی این کشورها ادمه داده تا آنها را مجبور به عقب نشینی در برابر افکار بین المللی کنند، همان کاری که اوپزیسیون آفریقای جنوبی انجام دادند
No comments:
Post a Comment