یکی از پیشرفت های زمان پادشاهان پهلوی بویژه پهلوی دوم، پیشرفت های بهداشتی
و پزشکی در ایران بود . این پیشرفت ها شامل : بورسیه تحصیل در رشته های پزشکی ، ساختن بیمارستان های مدرن، استخدام استادان خارجی بویژه از کشور امریکا جهت آموزش در مراکز آموزشی، تاسیس مراکز بهداشتی در روستاها و اعزام سپاه بهداشت برای آموزش های بهداشتی و خدمات رایگان شیر خورشید سرخ بود . پیشرفت پزشکی در این دوره به گونه ای بود که دانشگاه های پهلوی شیراز و تهران تبدیل به بهترین مراکز علمی خاورمیانه شدند و از کشورهای همسایه بویژه کشورهای عربی کناره جنوبی خلیج پارس برای درمان بیماری ها بویژه جراحی های بزرگ به ایران می آمدند . هسته های پژوهشی بسیار فعال شدند تا جایی که یکی از یافته های پزشکی بزرگ آن زمان که شاخص تعیین بیماری قند از روی هموگلوبین بیماران بود در دهه ۷۰ میلادی در دانشگاه تهران کشف شد که هنوز بهترین شاخص تشخیصی است
مبارزه با بیماری های فراگیر با موفقیتی چشمگیر همراه بود به عنوان نمونه در سال ۱۳۵۶ بر پایه گزارش سازمان بهداشت جهانی ، ایران تنها کشور خاورمیانه و آسیای میانه بود که بیماری مالاریا با سمپاشی و پی گیری بیماران قدیمی به کل ریشه کن شد. بیماری های دیگر نظیر سالک و سل و جذام کاهش چشمگیری یافت و به کنترل در آمد ( شایان ذکر است که اکنون بیماری مالاریا، سل و سالک بار دیگر در ایران فراگیر شده است). با وقوع انقلاب اسلامی قراداد های فرهنگی ایران با دانشگاه های امریکا لغو شد و استادان آمریکایی ایران را ترک کردند و به این ترتیب ارتباط فرهنگی دانشکده های پزشکی ایران با جهان قطع شد و بیشتر پزشکان فارغ تحصیل سالهای ۵۷ و پیش از آن ایران را ترک نموده و به کشورهای اروپایی و امریکا مهاجرت کردند و بیشتر فعالیت های پژوهشی متوقف شد
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete